Prostitutie

D66 Almere wil dat de gemeente zelfstandige sekswerkers ondersteunt in hun wens om vanuit huis te kunnen werken. Raadslid Rachida Moreira Figueiredo van de partij heeft daarom een voorstel ingediend voor een online registratiesysteem. Met zo’n systeem kunnen sekswerkers betaald en veilig thuiswerken.

Volgens het raadslid zijn er veel sekswerkers die zelfstandig hun werk willen uitoefenen. Die kunnen dat momenteel in Almere niet doen, zegt Moreira Figueiredo. Daarom wil ze toe naar een ‘erkenningssysteem’. Een sekswerker moet dan een formulier bij de gemeente inleveren, waarop staat welke instanties mogen weten wat hij of zij voor werk doet. “Stel dat er thuis iets gebeurt en jij belt de politie, dan zien ze gelijk welk werk je doet en in welke situatie je bevindt.”

Sekswerk aan huis gaat niet voor overlast zorgen voor omwonenden, verwacht Moreira Figueiredo. Zij vergelijkt het met het werk van een pedicure of manicure die aan huis werkt. De politica hoopt dat het registratiesysteem zo snel mogelijk ingaat in Almere. Zij geeft aan dat een dergelijk systeem al bestaat in Lelystad en in Assen en dat eraan wordt gewerkt in Utrecht. “En dan vind ik ook dat wij als Almere, als grote stad, niet achter kunnen blijven.”

Bron: https://www.omroepflevoland.nl/nieuws/263971/d66-wil-registratiesysteem-voor-veilig-en-betaald-sekswerk

Betere werkomstandigheden voor de lokale raamprostituees en nieuwe kansen voor de Geleen- en Doubletstraat. Er is best veel te zeggen voor de komst van een Haagse prostitutiezone bij de Binckhorst. Toch nadert de kans dat het eroscentrum in de Sporendriehoek er daadwerkelijk komt de nul.

De verhuizing van de raamprostitutie van de Geleen- en de Doubletstraat naar een nieuwe prostitutiezone bij het Schenkviaduct blijft politiek vuurwerk opleveren. In de raadzaal knalde het afgelopen week nog toen het op het oog zo sympathieke plan besproken werd. Het geloof in een sekswerkersvriendelijk eroscentrum neem met de dag af. Maar waarom?

1 Het mag de gemeente geen cent kosten.

De nieuwe rosse buurt mag Den Haag geen cent gaan kosten. Het stadsbestuur steekt drie miljoen euro in onderzoeken naar de haalbaarheid van het nieuwe erotische centrum, maar dat is het dan ook. De markt zal het moeten doen, zoals het een plan betaamt, dat vooral door de Haagse VVD bedacht is en gedragen wordt.

Maar kan dat ook? Utrecht zette onlangs een streep door de vierde poging om een marktpartij haar nieuwe prostitutiezone te laten realiseren. In Amsterdam lijkt men realistischer als het gaat om de verhuizing van een deel van de wallen naar een nieuw erotisch centrum. ,,Dat heeft wel financiële consequenties’’, zei burgemeester Halsema vorig jaar.

2: De raamexploitanten willen niet.

De raamexploitanten zien na 3,5 jaar van onderzoek nog altijd geen heil in de nieuwe rosse buurt. ,,Wij zijn tegen’’, zei een woordvoerder van belangenorganisatie de Rode Paraplu die 16 van de 18 exploitanten in de Geleen- en de Doubletstraat vertegenwoordigt, vorige maand nog ondubbelzinnig. Ook Den Haag zelf noemt het inmiddels ‘niet aannemelijk’ dat na verder haalbaarheidsonderzoek alle exploitanten alsnog mee zouden willen doen.

3: Uitkopen kost te veel geld

Vrijwillige verhuizing wordt dus lastig. En dan komt het aan op het uitkopen van exploitanten Dat wordt een kostbaar zaak, waarschuwt hun organisatie Rode Paraplu die verwijst naar de drie miljoen euro aan planschade die alleen Binck36 al (in het gunstigste geval) denkt te hebben: ,,Dat bedrag valt in het niet bij de claim die wij zullen neerleggen bij een gedwongen verplaatsing of onteigening.’’ En ja, ook als er uiteindelijk maar een paar exploitanten uitgekocht moeten worden, kost dat Den Haag flink geld. En dat is dus niet volgens afspraak.

Volgens de onderzoekers is de business case voor de nieuwe prostitutiezone haalbaar, maar die hebben de uitkoopkosten dus niet meegerekend. Ook de schadeclaims en de bereikbaarheid van het gebied vormen nog een flink (financieel) risico.

4: Een prefab peespaleis?

Den Haag mag de grond in de Sporendriehoe gek sowieso voor 25 jaar pachten van de NS. Maar die kan de locatie daarna weer opeisen. En wat dan? Volgens onderzoeker Heijmans moet de gemeente in dat geval voor een alternatieve plek voor het eroscentrum zorgen. Ja echt, dan moet het eroscentrum in zijn geheel verplaatst gaan worden. Het bedrijf wil daarom een ‘demontabelbouw ontwikkelen aan de hand van een aantal basisunits’. Dat wordt, kortom, een prefab peespaleis. Op hoeveel manieren zou dit – laten we zeggen – onorthodoxe idee kunnen mislukken?

5: De politiek wil het niet

De politiek is ook niet gek. De complete oppositie wil inmiddels stoppen met het plan. En de coalitiegenoten van de VVD zijn evenmin blij. Zij willen niet dat het stadsbestuur nog meer geld uitgeeft aan onderzoek, voordat de gemeenteraad zich nog eens heel goed over nut en noodzaak van de prostitutiezone gebogen heeft. Dat ziet er dus niet gunstig uit.

Bron: https://www.dominaforum.nl/prostitutie-in-het-nieuws/waarom-den-haag-vrijwel-zeker-geen-sekswerkersvriendelijke-prostitutiezone-krijgt/

Acht jaar nadat de seksboten aan het Zandpad zijn gesloten, is een nieuwe prostitutiezone in Utrecht verder weg dan ooit. Een oud-minister moet nu uitkomst bieden. Vier vragen over het Nieuwe Zandpad, een van de langst slepende dossiers in de Utrechtse politiek.

Waarom trekt Utrecht niet de stekker uit de prostitutieplannen?

Een aantal politieke partijen zou niets liever doen dan het hele dossier in de papierversnipperraar gooien. De zoektocht naar een exploitant voor het Nieuwe Zandpad heeft voor hen al te lang geduurd en te veel geld gekost.

,,Toch zijn we niet naïef’’, zei Rachel Streefland van de ChristenUnie onlangs. ,,Sekswerk is en blijft in de stad.’’ Een ruime meerderheid van de gemeenteraad is het erover eens dat Utrecht de ogen niet kan sluiten voor sekswerkers, die een legaal beroep uitoefenen. De ambitie is en blijft om een goede en veilige werkplek voor hen te zoeken.

Waarom heeft burgemeester Dijksma nu oud-minister Winnie Sorgdrager benaderd?
Het is een beproefde methode in de (landelijke) politiek. Als je er in een langslepend dossier niet meer uitkomt, stel je een commissie in die je adviseert over de vraag: hoe nu verder? En dat is wat burgemeester Sharon Dijksma – die het politieke vak in Den Haag leerde – doet, nu het voor een vierde keer is mislukt om een exploitant voor het Nieuwe Zandpad te vinden.

Oud-minister van Justitie Winnie Sorgdrager is gevraagd een commissie van experts te vormen. Deze commissie moet met een voorstel komen over de toekomst van sekswerk in Utrecht.

Hoe groot is de kans dat commissie Sorgdrager voorstelt door te gaan met Het Nieuwe Zandpad?
Het ligt niet voor de hand dat de experts de gemeente gaan adviseren voor een vijfde keer een exploitant te zoeken. Dit lijkt na vier mislukte pogingen een doodlopende weg. Bovendien is de vraag of er acht jaar na de sluiting van de seksboten in de Vecht nog behoefte is aan een klassieke prostitutiezone waarin sekswerkers achter ramen werken.

Burgemeester Dijksma heeft er in een brief aan de gemeenteraad al op gewezen dat de seksbranche, mede door de coronacrisis, is veranderd. Afspraken tussen prostituees en klanten worden online gemaakt en werkplekken zijn niet zelden bij sekswerkers thuis.

De commissie Sorgdrager wordt ook niet gevraagd hoe het Nieuwe Zandpad alsnog kan worden gerealiseerd, maar hoe Utrecht kan bijdragen aan de positieverbetering van sekswerkers en het creëren van veilige werkomstandigheden. De seksboten langs het Zandpad en de ramen in de Hardebollenstraat werden in 2013 gesloten omdat er sprake zou zijn van mensenhandel.

Wat vinden de sekswerkers van dit alles?
Een aantal (voormalige) sekswerkers die het dossier sinds 2013 volgt, heeft geen goed woord over voor de wijze waarop de gemeente het aanpakt. Ze voelen zich aan het lijntje gehouden en voor de gek gehouden. Ze vragen zich hardop af of de ambtenaren en bestuurders er niet bewust op uit zijn geweest om het Nieuwe Zandpad te laten mislukken en de raamprostituees definitief de stad uit te jagen.

Dat Utrecht thuiswerk wil toestaan, wordt toegejuicht. ,,Maar dat is nog steeds geen oplossing voor de 330 sekswerkers die de dupe zijn geworden van de sluiting van het Zandpad’’, aldus een van vrouwen die tot het einde op de seksbootjes in de Vecht werkte.

Bron: https://www.dominaforum.nl/prostitutie-in-het-nieuws/utrecht-neemt-afscheid-van-het-nieuwe-zandpad-maar-wil-sekswerkers-niet-laten-stikken/

Het OMT geeft vandaag advies aan onze incapabele regering om minimaal 2 weken lockdown in te stellen om proberen de infectiecijfers met corona om laag te brengen, wat natuurlijk weinig zal uitmaken omdat 85% van de bevolking al gevaccineerd is, en we hebben bij vorige lockdowns gezien hoelang het duurde voordat er effect was op de infectiecijfers en toen was niemand of een klein deel van de bevolking gevaccineerd, en nu ruim 85%. Dus dan zit een verlenging van een eventuele lockdown ook er in met de komende kerst. En ook omdat nu oudere gevaccineerde mensen weer opgenomen worden en onze overheid weer niet voorbereid is en nog niet met een grote vaccinatiecampagne begonnen is van de zogenaamde boosterprik. Men loopt weer achter de feiten aan.

Aangezien we ook nog de fatsoenrakkers van het CDA en CU in deze regering hebben zitten die anti prostitutie zijn en het liefst de zelfstandige sekswerkers die zelf voor hun vak gekozen hebben de illegaliteit in wil jagen en ook door tijdens lockdowns geen of amper financiele compensatie wil geven, de gang naar de illegaliteit bevordert, is de kans groot dat een lockdown voor de prostitutiebranche nadert. Dat is de insteek van Christelijk naastenliefde (overigens ook grote groep Christenen die zich niet laten vaccineren zorgen indirect voor maatregelen die andere mensen treffen zowel gezonde mensen, ondernemers als andere zieke mensen thuis of in ziekenhuizen….

Omdat onze dames doodsbang zijn dat ze weer weken zonder werk en inkomen zitten en dat nu met een naderende Kerst, komen zij extra dagen en uren werken. Dat kunt u zien op www.privehuislacloche.nl, www.privehuishod.nl, www.privehuisalmere.nl/agenda, www.smstudio-almere.nl/agenda en www.smstudio-amersfoort.nl/agenda.

Komt u ze steunen en ook natuurlijk zelf genieten nu het nog kan?

Graag tot ziens!!

Ben jij een sexy gemotiveerde dame van minimaal 21 jaar en wil jij op een veilige legale vergund plek werken, en niet meer in de illegale thuisontvangst, escort of hotel/vakantiepark/air b&b? Ben je in bezit van een geldig paspoort of ID card en BSN nr? Bel of email dan ons, want bij ons werk je veilig en legaal, en in een prettige vrouwvriendelijke sfeer met alle vrijheden van werktijden, weigeren van klanten en met respectvolle vrouwelijke leiding (gastvrouwen op de werkvloer) en dat op schone kamers.

Het toerisme trekt weer aan, maar sekswerk wordt met negentiende-eeuwse argumenten uit de rosse buurt geweerd, betoogt universitair docent en historica Marion Pluskota.

Nu de pandemie enigszins afgezwakt is en de toeristische economie weer aantrekt, zal de gemeente Amsterdam des te gretiger verdergaan met haar project om sekswerkers naar buiten het stadscentrum te verplaatsen en meer ramen te sluiten. Een blik op de documenten op de gemeentewebsite onthult daarbij de verschillen tussen het politieke discours en de behoeften en rechten van sekswerkers. En Amsterdam is daarin niet de enige.

De gemeente beschouwt sekswerk niet als onderdeel van de geschiedenis en economie van Amsterdam, maar als bron van overlast, risico’s en illegaliteit. Dat kan ook haast niet anders, want de naam van de gemeentelijke afdeling die verantwoordelijk is voor dit project luidt: Directie Openbare Orde en Veiligheid – dat zegt alles.

Sekswerkers hebben altijd in het centrum gewerkt en gewoond, maar pas laat in de negentiende eeuw werd hun recht op de stad, en vooral hun recht om de stedelijke omgeving te gebruiken, betwist door de gemeente. Sociale hervormers associeerden sekswerk met het schrikbeeld van ziekte en mensenhandel; de gemeente gebruikte dat beeld om de zichtbaarheid ervan te beperken. Sindsdien wordt er op verschillende manieren beleid gevoerd om sekswerk te verplaatsen, te verbergen en te scheiden van de rest van de stad. Denk aan het verbod in 1889 om in het openbaar klanten te werven, het bordeelverbod uit 1897, de tippelzone, het vergunningensysteem, het project 1012 . Alles overigens met matig tot zelfs geen succes.

In plaats van het belang van sekswerk in de ontwikkeling van de moderne stad te erkennen en te accepteren, kozen de opeenvolgende gemeentebesturen voor onverschilligheid en afwijzing. Daarnaast kozen ze ervoor sekswerkers als slachtoffers neer te zetten.

Oude denkpatronen

In het beleid van de huidige burgemeester Halsema herken ik als historica de oude denkpatronen. De gemeente Amsterdam volgt het pad van negentiende-eeuwse modernisten. Het sekswerk druiste in tegen hun verwachtingen van een zich ontwikkelende stad. Ze gebruikten dezelfde argumenten als Halsema (overlast, gezondheidsrisico’s en mensenhandel) om de zichtbaarheid van sekswerk aan banden te leggen en dit gebruik van de stad zo te beperken.

Sekswerkers hebben decennialang zelf geprobeerd om hun werk­situatie veiliger te maken. Dankzij eigen regie en veerkracht zijn ze erin geslaagd om voor zichzelf een werkplek te creëren waar ze zelfstandig kunnen zijn. Zoals herhaald door het Prostitution Information Centre (PIC) tijdens de De Wallen Open Dagen 2021, stelt het werken achter de ramen hen in staat om zelf te bepalen wie hun werkplek mogen betreden, en om veilig te werken.

Deze verworvenheid van hen proberen af ​​te pakken, werkt demoraliserend. Het beleid staat op een kruispunt: wil de stad een inclusief bestuur dat elke Amsterdammer vertegenwoordigt en dat actief de fouten van het verleden erkent, of wil het de oude heksenjacht vervolgen die gedoemd is om te mislukken?

Sekswerkers zijn geen pionnen

Na jaren van onderzoek naar de geschiedenis van sekswerk is mij één ding heel duidelijk geworden : het is noch de gemeente noch de politie of landelijke overheid die bepaalt waar sekswerkers hun beroep uitoefenen. Zij zijn degenen die de rosse buurt maken; zij zijn ook degenen die de buurt veilig kunnen houden, door erkend te worden als onderdeel van de lokale gemeenschap. Sekswerkers zijn geen pionnen die binnen de stad kunnen worden verplaatst al naar gelang de wens van de gemeente, de politie of derden. En wat geldt voor Amsterdam, geldt ook voor Utrecht en andere gemeenten.

Als laatste opmerking aan de gemeente(n) verwijs ik graag naar een artikel dat verscheen in maart 1919 in De Telegraaf: ‘We vervolgden onzen weg, die leidde tot de O.Z. Achterburgwal, waar fabrieken, werkplaatsen en kantoren langzaam maar zeker de bordeelen verdringen.’ Dat dachten ze tenminste…, toen.

Bron: Trouw.nl

UTRECHT – Partijen in de Utrechtse gemeenteraad willen een debat, nu de plannen voor het Nieuwe Zandpad van de baan zijn. Het college liet eerder vandaag weten dat de partij die de werkruimten voor raamprostitutie zou realiseren de financiering niet rond krijgt.

“De teleurstelling is gigantisch natuurlijk”, zegt GroenLinks-raadslid Sophie Schers. Haar partij was al vanaf het begin voorstander van het realiseren van de legale seksplekken tussen de waterzuivering en de Einsteindreef. “We waren hier als gemeente al zo lang mee bezig. En het leek erop dat het ging lukken.”

‘Goed nieuws voor Overvecht’
Een heel ander geluid klinkt bij het CDA. Die partij was altijd al tegen de plannen en reageert dan ook verheugd. “Dit is goed nieuws voor Overvecht”, zegt raadslid Bert van Steeg. Volgens hem moest het vroeg of laat wel misgaan. “Het verrast me niet dat dit is gebeurd. In het plan zat veel wensdenken van de gemeente. Maar je kunt nu eenmaal niet alles reguleren”, doelt hij op alle voorwaarden die de gemeente aan de nieuwe plek stelde.

Hoe het verder moet, is op dit moment nog niet duidelijk. Een commissie onder leiding van minister van Staat Winnie Sorgdrager gaat nu eerst de toekomst van legale prostitutie in Utrecht onderzoeken. Of daarin opnieuw een rol is weggelegd voor het Nieuwe Zandpad, valt nog te bezien.

Woningen
Wat het CDA betreft is het duidelijk. “Het komt er niet”, zegt Van Steeg beslist. Daar sluit nu ook de VVD zich bij aan. Die partij was eerder nog voorstander van de plannen, maar komt daar na de zoveelste tegenslag op terug.

“Sinds 2013 al proberen we raamprostitutie veilig te organiseren, maar telkens mislukt dat”, laat de partij in een reactie weten. De VVD vindt het tijd worden voor een andere bestemming voor het gebied en oppert dat het bouwen van woningen een idee kan zijn.

Zover wil GroenLinks op dit moment nog niet gaan. “We moeten kijken naar een plek waar sekswerkers hun werk legaal kunnen doen”, zegt Schers. “We moeten de locatie van het Nieuwe Zandpad niet opgeven voordat we een duidelijk beeld van de toekomst hebben.”

bron: https://www.rtvutrecht.nl/nieuws/3211477/utrechtse-partijen-willen-debat-over-nieuwe-zandpad-teleurstelling-is-gigantisch.html

UTRECHT – Stichting Huisvesting het Nieuwe Zandpad (SHNZ) kan toch niet de werkruimten voor de raamprostitutie op het Nieuwe Zandpad realiseren. Dat laat het college van de gemeente Utrecht weten. De partij kan niet voldoen aan de voorwaarden van de aanbesteding. Daarmee staat de terugkeer van raamprostitutie in Utrecht opnieuw op losse schroeven.

“Dat is bijzonder spijtig, want de afgelopen jaren hebben we met uw raad een grote inspanning geleverd om een veilige en goede locatie te zoeken voor sekswerkers in onze stad”, schrijft het college in een brief aan de gemeenteraad. Voordat Stichting Huisvesting het Nieuwe Zandpad de aanbesteding won, probeerde de gemeente al tot drie keer toe een commerciële partij te vinden om de nieuwe prostitutieplekken te realiseren.

‘Stap voorwaarts’
Burgemeester Dijksma liet in juni nog in een toelichting weten dat de voorlopige gunning aan de stichting “een belangrijke stap voorwaarts in dit langlopende traject” was. “Een stad als Utrecht heeft een plek nodig waar het legale beroep van sekswerker op een veilige manier uitgeoefend kan worden.”

De stichting zou niet alleen de in totaal 96 werkruimtes van de prostituees realiseren, maar ook gaan samenwerken met een niet nader genoemde financiële instelling. Die zou producten zoals een betaalrekening, verzekering of hypotheek leveren aan de sekswerkers. Dat moest ertoe leiden dat zij minder gevoelig zouden worden voor uitbuitingspraktijken.

Financiering niet rond
In juni was al duidelijk dat Stichting Huisvesting het Nieuwe Zandpad een zogeheten ‘verificatiefase’ moest doorlopen. Tijdens dat traject bleek dat de stichting de financiering niet rond kreeg. ABN Amro wilde dat de gemeente garant zou staan als er een lening werd verstrekt. Maar de gemeente zegt daar niet aan te kunnen voldoen, want de gemeenteraad had als voorwaarde gesteld dat de gemeente niet financieel betrokken zou zijn bij de ontwikkeling.

Nu de aanbesteding is mislukt, gaat er een streep door de plannen van het Nieuwe Zandpad. De toekomst van sekswerk in Utrecht is daarmee onduidelijk. Om de impasse te doorbreken komt er nu een expertcommissie onder leiding van minister van Staat Winnie Sorgdrager. Die commissie moet met een voorstel komen, waarin volgens de gemeente “recht wordt gedaan aan de modernisering van dit legale beroep en die een betere positie van sekswerkers, veilige werkomstandigheden en vergunde (thuis)werkplekken voorop stelt”. Of daarin ook een rol voor het Nieuwe Zandpad blijft weggelegd, is niet duidelijk.

SHNZ blijft zelf hoopvol. In een eerste reactie laat de stichting weten “verrast, verdrietig en teleurgesteld te zijn dat de gemeente haar aanbieding nu heeft afgewezen”. SHNZ wil er alles aan doen om de plannen wel financierbaar te krijgen. “De bouwplannen zijn af en het team staat klaar om ze te realiseren”, laat de stichting weten. Daarnaast geven ze aan graag in gesprek te gaan met Sorgdrager.

Nieuwe Zandpad
De toenmalige burgemeester Aleid Wolfsen liet de woonboten op het oude Zandpad in 2013 sluiten, vanwege misstanden zoals mensenhandel en uitbuiting. Het Nieuwe Zandpad moest komen tussen de waterzuivering en de Einsteindreef.

bron: https://www.rtvutrecht.nl/nieuws/3211385/streep-door-plannen-nieuwe-zandpad-toekomst-sekswerk-in-utrecht-onzeker.html

Sinds prostitutie in 2000 legaal is in Nederland, is het alleen maar moeilijker geworden om als sekswerker aan de slag te gaan. Dat constateren Rodney Haan, adviseur bij het Centrum voor Criminaliteitspreventie en Veiligheid (het CCV) en Ine Vanwesenbeeck, hoogleraar seksuele ontwikkeling aan de Universiteit Utrecht. Het zorgt ervoor dat veel sekswerkers ondergronds moeten werken en dus juist de illegaliteit ingaan.  

We staan samen met Rodney Haan op het Zandpad in Utrecht. Het pad, aan de rand van een kalme woonwijk, ligt er nu rustig bij. Maar 10 jaar geleden was dat wel anders. Het water waar we nu op uitkijken lag toen vol met boten waarop sekswerkers hun klanten ontvingen. Tot in 2013 de gemeente besloot om na meldingen van mensenhandel bij één exploitant alle boten op het Zandpad te sluiten. Hiermee verdwenen meer dan 140 werkruimtes, waar tot op de dag van vandaag geen alternatief voor is gevonden.  

“Alle dames die niet onder dwang hun werk deden zijn eigenlijk ook meteen beroofd van hun werkzaamheden. Die sekswerkers verloren van de ene op de andere dag hun inkomen”, vertelt Haan. Sekswerkers kunnen in veel gemeenten namelijk niet zomaar ergens anders aan de slag. Ze worden min of meer de illegaliteit ingeduwd.
 
Eigen regels  

Haan is criminoloog en adviseur op het gebied van mensenhandel en prostitutie bij het CCV, een onafhankelijke stichting die onder andere gemeenten adviseert over veiligheidsproblemen. Sinds de opheffing van het bordeelverbod in 2000 zijn gemeenten verantwoordelijk geworden voor het prostitutiebeleid. In veel gemeenten werd prostitutie gedoogd, maar door prostitutie wettelijk legaal te maken zouden sekswerkers beter beschermd worden, zou onvrijwillig sekswerk beter bestreden kunnen worden en zou prostitutie beter te reguleren zijn.    

Elke gemeente mag nu zijn eigen regels maken, maar Haan ziet dat in de meeste gevallen vooral de nadruk wordt gelegd op reguleren. Ook hoogleraar seksuele ontwikkeling Ine Vanwesenbeeck ziet dit. Gemeenten zijn bang voor misstanden in de prostitutie en richten zich vaak eenzijdig op controle en het bestrijden van mensenhandel. Op landelijk niveau ziet ze dat momenteel ook: “Anti-mensenhandelbeleid wordt nu eigenlijk vaak anti-sekswerkbeleid. Men streeft er heimelijk naar om sekswerk de wereld uit te helpen. We weten dat dit niet gaat werken. Het effect is dat sekswerkers de illegaliteit ingaan en daarmee vooral een zwakkere positie krijgen. Er is meer kans op geweld en uitbuiting en meer kans op mensenhandel.” 

Thuiswerken  

Veel sekswerkers adverteren online en werken liever zelfstandig. Zo zijn ze flexibeler en houden ze meer geld over dan wanneer ze werken in een club of een privéhuis. Maar ook dat is lastig in veel gemeenten. Hoewel een thuiskapper of masseur klanten in eigen woning mag ontvangen, mogen sekswerkers dat in veruit de meeste gemeenten niet. Sekswerkers die dit wel doen riskeren boetes en in het ergste geval een uithuisplaatsing.  

Rodney Haan ziet dat het aanbod vanuit huis wel toeneemt. Het is een vraagstuk waar gemeenten wat mee moeten. Lelystad, Tilburg en Assen zijn de eerste gemeenten die thuiswerken zijn gaan toestaan, mits het in je eigen woning is en je het werk alleen doet. Maar veel andere gemeenten vinden het nog een te lastig onderwerp.  

Afknijpen 

Dat komt volgens Haan ook omdat prostitutie vaak een moeilijk thema voor inwoners is. De gemeente Utrecht wil graag nieuwe plekken voor sekswerkers op het Zandpad openen, maar buurtbewoners hebben zich in de afgelopen jaren fel uitgesproken tegen de terugkomst van de sekswerkers. Het laat volgens Haan zien dat er nog steeds een enorm stigma op het werk zit. “We hebben nou eenmaal geleerd in deze maatschappij dat seks tegen betaling niet normaal is. Mensen vinden het vreemd en raar en willen daarom ook liever niet dat sekswerkers in hun buurt komen.” 

 Ook Vanwesenbeeck ziet dat het stigma op het beroep een grote rol speelt in het beleid. “Ik ben ervan overtuigd dat we mensenhandel niet kunnen bestrijden zonder een gezonde branche, met een sterke positie voor sekswerkers en erkenning van hun vak en professionaliteit.” Gemeenten moeten volgens haar dan ook niet alleen in beperkingen denken. “Sekswerkers moeten dezelfde rechten krijgen als andere zelfstandige werkers zodat ze zelf hun werkplek kunnen kiezen. Er wordt nu van alles afgeknepen, waardoor sekswerkers het illegale circuit in gedwongen worden. Maar er moet ook opgebouwd worden. Hun positie moet versterkt worden.” 

Reactie gemeente Utrecht

De gemeente Utrecht laat ons in een schriftelijke reactie weten het belangrijk te vinden dat er voldoende plek is voor sekswerkers. De gemeente wil graag dat er een prostitutielocatie op het Zandpad terugkomt. Daarnaast  wordt er gekeken naar andere plekken waar sekswerkers kunnen werken. “We zien een landelijke trend dat er minder vergunningen worden aangevraagd voor sekswerkplekken en dat er een beweging naar thuiswerk is. Burgemeester Dijksma heeft aan de gemeenteraad toegezegd met vertegenwoordigers van de sector hierover in gesprek te gaan”, laat een woordvoerder van de burgemeester weten.  

Bron: https://pointer.kro-ncrv.nl/werken-in-de-prostitutie-is-alleen-maar-moeilijker-geworden-sinds-legalisering

Prostitutie: een noodzakelijk kwaad

Prostitutie is een fenomeen van alle plaatsen en alle tijden, zo ook in Nederland. Prostitutie, ouderwets ook wel hoererij genoemd, komt van de Latijnse samentrekking pro en statuere, dat tentoonstellen of uitstallen betekent. In de Middeleeuwen werd het als een beroep gezien waar geen eer aan te behalen viel, maar desondanks zagen de politieke en religieuze machthebbers dat het een onmisbaar beroep was. De bekende theoloog en kerkvader Thomas van Aquino (1225-1274) vergeleek de verhouding van de stad en de prostitutie met die van een paleis en een mesthoop. De mesthoop is dan wel niet fraai, maar is nodig om de rest van het paleis schoon te houden. Zo was de prostitutie nodig om de veiligheid van andere vrouwen en de algemene orde binnen de stad te handhaven.

Regulering prostitutie

Al in de late Middeleeuwen probeerden stadsbesturen de branche te reguleren. Het werd toegestaan, maar de prostituees en pooiers moesten zich wel aan een aantal regels houden om de burger en de samenleving te beschermen. In Amsterdam bezat het stadsbestuur zelfs enkele bordelen, in de tegenwoordige Damstraat en Pijlsteeg, die onder beheer stonden van stadsschouten. Prostituees dienden zich anders te kleden dan ‘normale’ vrouwen zodat er geen verwarring kon bestaan over hun functie en bordelen moesten zich door middel van een herkenbaar uithangbord onderscheiden van reguliere café’s. Voor joden en getrouwde mannen was het niet toegestaan een prostituee te bezoeken.

Calvinisme

Aan deze tolerante houding kwam een einde in de zestiende eeuw toen tijdens de Opstand het calvinisme dominant werd. Vanaf 1578 werden in Amsterdam de bordelen gesloten en de prostitutie verboden, waarna er op overtreding van de nieuwe regels flinke straffen werden ingevoerd. Als gevolg hiervan verdween de prostitutie niet, maar ging deze ondergronds verder. De door de kerk als zondig bestempelde prostitutie verspreidde zich over de gehele stad en vond plaats in kleine obscure bordelen. Al behoorde de overheid de hoeren, pooiers en hun klanten te vervolgen, gebeurde dit in de praktijk relatief weinig door een gebrek aan controle en een te kleine politiemacht.

Hoerwaardinnen

Het vervolgen en gedogen wisselde zich in de volgende eeuwen af en tegen de achttiende eeuw werd de prostitutie oogluikend toegelaten. Zeker in een grote handelsstad als Amsterdam bloeide de prostitutie in deze periode op door bezoeken van allerlei kooplieden, handelaren en zeevaarders. Veel bordelen werden door een zogeheten hoerwaardin gerund, dit was vaak een ex-prostituee die het klappen van de zweep kende en een aantal meisjes in dienst had. Tussen deze hoerwaardinnen was een levendige handel in meisjes, die binnen de eigen stad of tussen verschillende steden werden uitgewisseld en verkocht. Een belangrijke ontmoetingsplek werd het speelhuis, waar vooral zeelieden na een lange reis op zoek naar vertier waren.

Chique bordelen

Toen er in de achttiende eeuw soepeler werd omgegaan met prostitutie door de stadsbesturen veranderde de vraag van de bezoekers. De rijke hoerenlopers vonden de huizen van de hoerwaardinnen vaak onhygiënisch en armoedig en vanwege deze reden werden de meisjes in de speelhuizen zelf onderdak aangeboden. Omdat dit alles binnenskamers gebeurde en zo niet de openbare orde verstoorde, greep de overheid niet in. Met dat het speelhuis niet alleen een ontmoetingsplek meer was, maar ook een werkplek werd er meer geïnvesteerd in de aankleding van het bordeel. Door de grootschaligheid en luxe van dergelijke bordelen werden steeds vaker mannen de baas van bordelen omdat deze vaker dan vrouwen over veel geld beschikten.

Het gevaar van syfilis

Een groot probleem voor het voortbestaan van de prostitutie was het steeds vaker voorkomen van geslachtsziektes, met name syfilis. Syfilis, de venusziekte, kwam al in de zestiende eeuw voor, maar pas in de negentiende eeuw werd er wetgeving gemaakt om de geslachtsziekte te beperken. De prostitutie werd niet verboden, maar prostituees dienden zich wekelijks te laten controleren. De controles moesten ze zelf betalen en wanneer ze besmet waren werd hun de ‘rode werkkaart’ ontnomen tot ze genezen waren. De prostitutie werd aangewezen als belangrijke reden voor deze maatschappij ontwrichtende ziekte, maar tegelijk diende de prostitutie in stand gehouden te worden om te voorkomen dat vrijgezelle mannen zich zouden vergrijpen aan fatsoenlijke dames.

Prostitutie als slavernij

De handel in vrouwen binnen de prostitutie, die als ‘handel in blanke slavinnen’ werd gezien, zorgde in de loop van de negentiende eeuw voor toenemende kritiek op de sector. Tegenreacties waren het opzetten van hulphuizen, het tegenhouden van bordeelbezoekers en klachten bij de overheid vanuit hoofdzakelijk christelijke hoek. Deze protesten leidden er uiteindelijk toe dat er in 1911 de zedenwet in werd gevoerd, hierbij werd niet prostitutie maar het aanzetten tot ontucht strafbaar gesteld. Dit zorgde ervoor dat de handelaren, pooiers en bezoekers strafbaar werden. Mede hierdoor werd de raamprostitutie populair, vrouwen wenkten langslopende mannen van achter hun gordijnen binnen. Tegen de jaren vijftig werden de gordijnen steeds meer open geschoven en zaten vrouwen achter hun raam geduldig te wachten. De toenemende vrije seksuele moraal maakte de raamprostitutie steeds populairder en werd in toenemende mate gedoogd.

Huidige wetgeving

De wetgeving omtrent prostitutie uit 1911 bleef officieel tot 2000 in stand. In 2000 werd het bordeelverbod opgeheven, maar de prostitutie wordt nog steeds sterk gereguleerd. Tippelzones zijn verboden, maar het beroep van prostituee is legaal. De overheid hoopte door legalisering van prostitutie meer overzicht en controlemogelijkheden te krijgen op de branche, zodat mogelijke misstanden en vrouwenhandel beter zouden kunnen worden aangepakt. Echter die aanpak faalt omdat illegaal werkende prostituees via internet klanten kunnen scoren, en de overheid geen mankracht heeft bij de politie om dat te controleren en te handhaven.

Of de overheid daar ook daadwerkelijk in slaagt, is nog maar zeer de vraag. Volgens velen is er absoluut geen verbetering wat betreft mensenhandel en maken vrijwel alle sekswerkers geweld en intimidatie mee. In april 2019 bleek een burgerintitatief om de legale status van postitutie in Nederland ter discussie te stellen 40.000 handtekeningen heeft gehaald. De initiatiefnemers van het burgerintiatief pleiten voor het invoeren van het nordic model, een model waarbij niet de postituee strafbaar is, maar juist de klant. Dat is echter geen oplossing omdat het dan geheel in de illegaliteit verdwijnt, en de markt van vraag en aambod is er nu eenmaal. Daarbij komen er steeds meer signalen dat gedwongen prostitutie sterk afneemt mede door betere levenstandaard in de Oostbloklanden waar veel sekswerkers vandaan komen. En ook door internet wordt er snelle informatie gedeeld waardoor dames ook meer weten en sterker in hun schoenen staan. Daarbij heeft de zedenpolitie nu al te weinig mankracht op zedenzaken als verkrachtingen te behandelen. Momenteel zijn daar achterstanden van 2 a 3 jaar voor. Ook worden momenteel stap voor stap de zedenpolitie weggehaald bij handhaving en controle van sekswerkers en vergunde seksinrichtingen. Wat wordt overgenomen door vaak vooringenomen ambtenaren van de gemeente.

Het bordeelverbod van 2000 zou de sekswerker een betere positie moeten geven, echter men heeft alleen belastingplicht gekregen en ook vaak registratie van hun beroep waardoor zowel sekswerkers als exploitanten bij banken, verzekeringen geweigerd kunnen worden. Het is zelfs beleid van de Nederlandse bank om geen diensten als hypotheken te verstrekken aan de seksbranche. Tevens is er een uitsterfbeleid van vergunde prostitutielocaties waardoor er steeds meer sekswerkers in de illegaliteit verdwijnen.

Bron: https://www.dominaforum.nl/prostitutie-in-het-nieuws/prostitutie-in-nederland/