Prostitutie

Een stripclub, een sekstheater, cafés en ruim honderd werkplekken voor sekswerkers. Het nieuwe erotisch centrum dat buiten het stadshart moet komen zal, zo hoopt burgemeester Halsema, een belangrijke bijdrage leveren om de overlast op de Wallen tegen te gaan. Met Project 1012 en het ‘gemeentebordeel’ My Red Light probeerde het stadsbestuur al eerder het wallengebied op te schonen. Maar wordt er wel genoeg gedaan met de lessen die zijn getrokken uit die eerdere pogingen? 

“We gaan het stadshart terug veroveren en teruggeven aan de Amsterdammers.” Het is de winter van 2007 als wethouder Lodewijk Asscher vol trots zijn nieuwe plannen voor de binnenstad presenteert. De Wallen moeten veiliger en leefbaarder worden, zonder crimineel geld en louche coffeeshops. De toeristenwinkels en massagesalons moeten zoveel mogelijk weg uit het straatbeeld. Hij noemt het Project 1012, naar de postcode van het gebied. 

Met behulp van woningbouwcorporaties koopt de gemeente voor miljoenen de panden in de rosse buurt op. Seksbaas Charles Geerts wordt onttroond als Wallenkoning en de peeskamers worden naaiateliers. Het project kost de gemeente tientallen miljoenen euro’s. Het resultaat? Het sluiten van 112 ramen en 48 coffeeshops.

Een succes zou je zeggen, ware het niet dat de ondernemingen die er voor terug zijn gekomen veelal op toeristen zijn gericht. Daarnaast heeft het sluiten van de ramen een negatief effect op de positie van sekswerkers en zijn de criminele activiteiten steeds onzichtbaarder geworden, zo concludeert de Rekenkamer na bijna 10 jaar in een zeer kritisch rapport.

Orgiekamer en pijpbankjes

In mei 2017 probeert de gemeente opnieuw in te grijpen op de Wallen. Ditmaal door het initiëren van bordeel ‘My Red Light’. Zonder pooiers, zonder mensenhandel en gerund door de sekswerkers zelf. Aan de Oudezijds Achterburgwal en de Boomsteeg gaan de sekswerkers aan de slag en architect Janpaul Scholtmeijer ontwerpt de peeskamers met pijpbankjes en een orgiekamer. Het is een wereldwijde primeur en zelfs de New York Times schrijft er een artikel over.

Onder bezielend leiderschap van burgemeester Eberhard van der Laan wordt het plan uit de grond gestampt. Het wordt al snel het ‘gemeentebordeel’ genoemd, al hamert Van der Laan er keer op keer op dat de gemeente geen eigenaar zal worden maar slechts de initiator. ‘My Red Light’ staat op zichzelf als een zelfstandige stichting met een raad van toezicht met verschillende (ervarings)deskundigen. De gemeente treedt alleen op vergunningverlener, controleur en handhaver.

Na nog geen vier jaar na de opening sluit ‘My Red Light’ de deuren met een ton schuld en meerdere meldingen van mensenhandel. Voor de buitenwereld lijken schulden en de leegstand door de coronapandemie de oorzaak zijn, maar het is al veel langer onrustig bij het ‘gemeentebordeel’.

De inrichting van ‘het gemeentebordeel’ My Red Light

“Valse start”

Nog voor de opening is er frictie tussen het bestuur en de gemeente, als duidelijk wordt dat er niet verhuurd mag worden aan sekswerkers die hun klanten via internet werven. “In eerste instantie dachten we ook nog dat de ramen per uur zouden worden kunnen verhuurd aan sekswerkers die online wierven. Snel na de opening bleek dat dit niet het geval was”, vertelt Lyle Muns, destijds lid van de raad van toezicht, aan AT5.

Het resulteert in leegstand van de net gerenoveerde kamers en daarmee een disbalans in de financiën. “De financiële krapte hebben we meteen aan het begin al aangegeven bij de gemeente. Het was een valse start”, zegt Muns.

“De financiële krapte hebben we meteen aan het begin al aangegeven bij de gemeente”
Lyle Muns, toenmalig Raad van toezicht My Red Light

Wie A zegt moet ook B zeggen

In 2018 vraagt burgemeester Halsema voormalig nationaal rapporteur mensenhandel en seksueel geweld Corinne Dettmeijer om onderzoek te doen. De conclusies van het rapport van Dettmeijer liegen er niet om. De gemeente had nooit aan het bordeel moeten beginnen. ‘My Red Light’ heeft een zwakke financiële positie en de vooraf gestelde doelen zijn niet haalbaar. 

Ondanks de felle kritiek ziet Dettmeijer ook een aantal positieve punten, zoals sekswerkers die vol lof zijn over de voorzieningen, en er is een sekswerker opgeleid tot beheerder. Al met al concludeert Dettmeijer dat de gemeente nu ook commitment moet tonen. Het rapport krijgt dan ook de toepasselijke naam: ‘Wie A zegt moet ook B zeggen’.

Halsema besluit na de aanbevelingen van Dettmeijer om door te gaan met ‘My Red Light’, maar begin 2021 valt toch het doek voor het bordeel.

Zo ongeveer moet het nieuwe erotisch centrum eruit komen te zien – Thijs Wolzak / Moke Architecte

Voldoende draagvlak?

Wat gebeurt er nu precies met de lessen van deze twee eerdere projecten als we kijken naar de nieuwe plannen van het erotisch centrum? De Rekenkamer concludeerde dat een transformatie van het wallengebied een lange adem nodig heeft van zo’n 30 jaar, en dat er een stevig politiek draagvlak moet zijn om koersvast te werk te gaan

Voor de komst van het erotisch centrum lijkt dat politieke draagvlak er wel te zijn. Maar wat dat dan betekent voor de toekomst van de Wallen, daarover blijken binnen de coalitie flinke politieke meningsverschillen te bestaan. Met de komst van zo’n centrum wil burgemeester Halsema namelijk ook het aantal ramen op de Wallen verminderen. Coalitiepartijen PvdA en D66 laten aan AT5 weten nadrukkelijk voor het sluiten van ramen te zijn om zo de drukte op de Wallen tegen te gaan. Ook de grootste oppositiepartij VVD vindt dat.

Maar coalitiepartner GroenLinks laat weten juist tégen gedwongen sluiting te zijn. “Vanuit GroenLinks zetten wij de positie van de sekswerkers voorop. We gaan sekswerkers niet dwingen om ergens anders te gaan werken”, aldus raadslid Imane Nadif. De vraag is dus of er nu wél voldoende politiek draagvlak is voor de nieuwe richting die de Wallen op zou moeten gaan met deze eis van de tweede partij van de stad en coalitiepartner GroenLinks.

“We gaan sekswerkers niet dwingen om ergens anders te gaan werken”
Imane Nadif, raadslid GroenLInks

Dettmeijer concludeert in het rapport over ‘My Red Light’ dat de gemeente bij een dergelijke inzet een grotere rol moet krijgen binnen de organisatie, ook als dat er in resulteert dat de gemeente wordt gezien als bordeelhouder. 

Bij het nieuwe erotisch centrum gaat de gemeente alleen optreden als initiator en het proces faciliteren. Ze verlenen de vergunning en treden daarna op als toezichthouder Daarmee vervullen ze eenzelfde soort rol als bij ‘My Red Light’, dat na schulden en meldingen van mensenhandel ten onder ging. 

“Illegaal werken”

Conclusies uit de uitgebreide rapportages over eerdere pogingen om de Wallen op te schonen, lijken dus nauwelijks te worden meegenomen bij de start van het erotisch centrum. Wel zet de gemeente uitgebreid in op het betrekken van sekswerkers, exploitanten, pandeigenaren en belanghebbende bij de ontwikkelingen van de plannen.

Maar ondanks het uitgebreide marktonderzoek dat de gemeente doet, kunnen veel betrokkenen zich niet vinden in de nieuwe plannen. Zo hebben bewoners en ondernemers van de Wallen hun vraagtekens bij de plannen en doen zo’n 130 sekswerkers doen begin dit jaar een oproep aan architecten en bouwbedrijven om niet mee te werken de bouw van het erotisch centrum. “Als er meer ramen gesloten gaan worden, gaan sekswerkers illegaal werken. Ze willen niet op een plek werken waar ze zich niet comfortabel voelen”, zegt oud-sekswerker Felicia Anna in een interview met AT5.

Volgens Iris de Munnik van het Prostitutie Informatie Centrum (PIC) zou het verplaatsen van de raamwerkers ook zorgen voor minder klanten. “Het publiek op de Wallen bestaat voor de helft uit toeristen en voor de helft uit lokale mensen. Die Amsterdammers gaan juist in de menigte en anonimiteit op. Wanneer er een erotisch centrum komt, vraag ik me af of je die klanten behoud.”

Dan is er ook nog de vrees dat sekswerkers onvergund thuis gaan werken. “Je krijgt verplichte verplaatsing, waar de meeste het niet mee eens zijn”, aldus De Munnik.

“Als er meer ramen gesloten gaan worden, gaan sekswerkers illegaal werken”
Felicia Anna, Oud-sekswerker

Naast de bezwaren van de sekswerkers en het PIC, zijn ook veel buurtbewoners niet gecharmeerd van de nieuwe plannen. In Zuidoost en het Eenhoorngebied in Oost gaan buurtbewoners in protest tegen de mogelijke komst van het erotisch centrum.

Over het erotisch centrum en de toekomst van de Wallen is dus het laatste woord nog niet gesproken. Naar verwachting zal de gemeenteraad begin 2023 een beslissing nemen over de locatie van het erotisch centrum.

Bron: https://www.at5.nl/artikelen/217422/strijd-om-de-rosse-buurt-hoe-de-stad-al-jarenlang-grip-probeert-te-krijgen-op-de-wallen

De gemeente Utrecht focust zich te veel op grootschalige raam- en straatprostitutie. Dat schrijft de commissie-Sorgdrager in een advies. De commissie stelt voor om sekswerk vanuit huis toe te laten.

Maak het mogelijk dat een sekswerker, of een groepje sekswerkers, in een woning klanten kan ontvangen, luidt het advies onder meer. Daarbij moet wel overlast gemonitord worden.

In Utrecht werken naar schatting vier- tot vijfhonderd sekswerkers. Dit gebeurt doorgaans (ondergronds) vanuit huis. “Wil je prostitutie mogelijk maken in de stad, hanteer dan minder regels. Hoe meer regels hoe meer illegaliteit,” aldus de commissie onder leiding van oud-minister Winnie Sorgdrager.

De behoefte aan locatiegebonden sekswerk neemt in heel Nederland af, omdat veel afspraken online worden gemaakt. Sorgdrager pleit voor kleinschalige locaties. “Een grote locatie met ramen is achterhaald. Kleinschalige plekken in de binnenstad of aan de randen van woonwijken kunnen wel. Probeer met proeftuinen uit wat werkt, je moet natuurlijk wel de goede plekken uitzoeken.” De politie kan kleinschalige locaties ook wat makkelijker in de gaten houden.

Protesten van omwonenden

Utrecht worstelt al jaren met het onderwerp – sinds de sluiting van de raamprostitutie in de binnenstad, de seksboten aan het Zandpad en het verdwijnen van de tippelzone. Nieuwe locaties voor een tippelzone of een ‘nieuw Zandpad’ komen steeds niet van de grond.

Potentiële exploitanten kwamen steeds niet door de Bibob-test (onderzoek naar integriteit), omwonenden tekenden fel protest aan, en sekswerkers uitten kritiek op de aanpak van de gemeente. Ze wilden zelfs niet meer meewerken aan de plannen.

De commissie onderzocht daarom op welke wijze de gemeente in Utrecht een vernieuwd en modern sekswerkbeleid kan vormgeven waarmee veilige werkplekken voor sekswerkers kunnen worden gecreëerd. De onderzoekers bestudeerden bestaand onderzoek en spraken met verschillende belanghebbenden. Met als conclusie onder meer dat de sekswerker klanten moet kunnen ontvangen in een woning.

Amsterdam

Pointer, een platform van de KRO-NCRV dat ‘oneerlijke zaken’ aan het licht brengt met onderzoeksjournalistiek, meldde eind vorig jaar dat het aantal seksclubs en raambedrijven flink is teruggelopen sinds de legalisering van de prostitutie in 2000. “Ook in Amsterdam zijn minder bedrijven actief. De clubs kun je op één hand tellen en de raambedrijven zijn behoorlijk afgenomen,” zei André van Dorst, directeur van de Vereniging Exploitanten Relaxbedrijven (VER) destijds.

In Amsterdam speelt mee dat de gemeenteraad het imago van de binnenstad wil veranderen, en een deel van de ramen op de Wallen moet verdwijnen. Tegen 2025 wil Halsema minder erotisch entertainment op de Wallen.

Bron: https://www.parool.nl/nederland/commissie-adviseert-gemeente-utrecht-sta-sekswerk-vanuit-huis-toe~bfcc4671/

COLUMN

Als ik de zoekterm ‘bordelen’ bij Google typ, krijg ik drie sekshuizen als suggestie. Casa Cherda, Maison Privé en Maison Monty. Allemaal op, excusez-le-mot, ejaculatie-afstand van mijn IP-adres. Diana’s Secret staat er vreemd genoeg niet bij, en die is toch echt het meest dichtbij.

Zo te zien dus nog behoorlijk wat keuze. Al zijn de laatste twintig jaar in Nederland zevenhonderd bordelen gestopt. Uitgepeesd. Door een spervuur aan overheidsingrijpen op allerlei fronten, maar nu toch vooral omdat thuiswerken meer loont. En geld, daar doen de meeste dames en sommige heren het toch echt voor.

Liefst heeft u een van zichzelf opgewonden dame, dat weet ik. Zoals het Haagse gezegde luidt: aan groeiend gras hoef je niet te trekken. Maar het commerciële spel der liefde steekt anders in elkaar. En dat mag. Geld is de drijfveer. Waarom dan belasting betalen? Het werk is al belastend genoeg.

De laatste driehonderd legale bordelen worstelen met hun voortbestaan. Ook zij hebben last van de krapte op de arbeidsmarkt. Logisch, als iedereen achter de voordeur voor zichzelf begint. Er zijn dames die zich daar prima redden, maar er zijn ook grote zorgen over de risico’s op uitbuiting, in al haar lelijke verschijningsvormen.

De seksclub zoals we die kennen zal blijven bestaan, maar zo heet als het was wordt het nooit meer. Bij veel gemeenten is het domweg niet meer rendabel om een privé-huis te beginnen. De vergunningen vallen in de categorie ‘schaars’. Dit houdt in dat de gemeente na drie of vijf jaar de vergunning kan afnemen om aan andere ondernemers te geven. Er is geen ondernemer te vinden die met zo’n vooruitzicht wil investeren. De meeste gemeenten geven toe dat een veilige werkplek voor prostituees belangrijk is – maar dan wel in de buurgemeente. Die vervolgens met vergunningen het bordeel bij voorbaat dichttimmert.

Wat te doen met al die lege liefdeshuizen? Pieter Omtzigt was zichtbaar geschokt toen hij deze week in een tv-programma kwam klagen over het asielbeleid, en de suggestie kreeg voorgeschoteld om al die lege bordelen te benutten als huisvesting van asielzoekers. Pieter keek alsof ‘ie water zag branden – en dat is voor een katholiek toch echt een slecht teken. Twentse katholieken zijn van huis uit recalcitranter dan de rest; deze suggestie liet hij echter links liggen.

Adieu bordeel, plek waar verleiding en lust hand in hand gingen met de kunst van het pezen. Het oudste beroep ter wereld gaat weer ondergronds. Doodzonde.

Bron: https://www.ad.nl/den-haag/adieu-bordeel-het-oudste-beroep-ter-wereld-gaat-weer-ondergronds-doodzonde~a4190bd66/

Het vrijdag gepresenteerde coalitieakkoord telt bijna 100 pagina’s en beschrijft welke kant D66, VVD, GroenLinks, PvdA en CDA de komende jaren op willen met Den Haag. Enkele in het oog springende plannen op een rij.
Den Haag wil meer betaalbare woningen, zodat iedereen een huis in de stad kan kopen of huren. De komende jaren moet 80 procent van de nieuwbouwwoningen ‘betaalbaar’ zijn. Hierbij gaat het om 30 procent sociale woningen (tot 763 euro huur), 25 procent middeldure huur (tot 985 euro) en 25 procent middeldure koop (tot 325.000 euro).

Miljoenen worden geïnvesteerd in wijken met achterstallig onderhoud, die met overbewoning (te veel mensen in een huis) kampen of sociaal kwetsbaar zijn. Zo gaat er 23 miljoen euro naar Den Haag Zuidwest. 7 miljoen gaat naar het Kaapseplein, Duindorp, de Van Baerlestraat en de Weimarstraat/Zevensprong.

Raamprostitutie

De raamprostitutie heeft zijn langste tijd gehad, schrijven de vijf partijen. De ramen (waar sekswerkers zich aanbieden om klanten te werven) in de Doubletstraat en de Geleenstraat zullen uiteindelijk moeten sluiten. Hoe sekswerkers toch hun diensten kunnen aanbieden in de stad moet onderzocht worden. De bouw van een nieuw erotisch centrum lijkt geen optie meer.

Moerwijk en Benoordenhout krijgen weer een bibliotheek. In 2013 werden de vestigingen gesloten, maar nu komen ze terug. Daar steekt het stadsbestuur 1,6 miljoen per jaar in.

Het Escher-museum komt naar de voormalige Amerikaanse Ambassade. Dat lijkt gesneden koek, nu het nieuwe stadsbestuur jaarlijks een bedrag oplopend tot 1,4 miljoen in het project wil steken,. De verkoop van de oude ambassade is nu ook van de baan.

De Zevensprong ( bij het gebouw van Maasbach Wereldzending) is een van de meest ingewikkelde en drukste kruisingen in Den Haag, een barrière tussen wijken, vindt het stadsbestuur. Daarom wordt de kruising de komende periode ongelijkvloers, zodat fietsers, trams en auto’s beter door kunnen rijden. Ook wordt de openbare ruimte groener gemaakt.

Den Haag gaat de zeven plagen van de VVD te lijf met een miljoen euro. De liberalen willen dat er korte metten wordt gemaakt met de meeuwenterreur, de ratten- en muizenoverlast en de exoten-ellende. Onder het laatste verstaan ze de ongebreidelde opmars van Japanse duizendknoop en de Amerikaanse rivierkreeft. Ook de eikenprocessierups moet een halt worden toegeroepen. Net als twee andere plagen: hondenpoep en weesfietsen.

Nadat Scheveningen in de zomer van 2020 compleet onder de voet werd gelopen, werd alles uit de kast getrokken om de rust in de badplaats weer te laten keren. Meer handhavers, meer verkeersregelaars én de noise patrol. Een controle op het aantal decibellen dat een uitlaat van een motor produceert. Een half miljoen euro wordt daar voor uitgetrokken.

Bron: https://www.ad.nl/den-haag/raamprostitutie-moet-weg-en-escher-museum-komt-in-oude-ambassade~a01d8fea/